Daarom!

Soms krijg ik de vraag wel eens waarom ik bepaalde dingen doe. En dan met name de dingen die een beetje afwijken van het "normale".

Het bedenken van iets kan leuk zijn, het uitvoeren kan nog veel leuker zijn. Maar daar houdt het voor de meesten op, het bedenken. "Ow het was een grapje", "het schoot zo mijn mond uit".

Ja bij mij soms ook, en meestal klinkt het ook als een idioot plan.......alleen bij mij werkt dat als een rode lap op een stier.

Onmogelijk? Alleen al het uitspreken van dat woord is een beperking die je jezelf net hebt opgelegd. Vooraf zeggen dat iets niet kan dát is onmogelijk, gewoon doen en zien. En als je op je plaat gaat heet dat een leermoment.

Ga ook niet steeds stil staan bij die filosofische vragen als "heeft het wel nut" of "wat schiet je er mee op", je bent dan aan de lopende band bezig jezelf te beperken.

Ik weet niet of jij dat leuk vindt, maar ik heb tegen wil en dank een paar kleine beperkingen gekregen waar ik wel rekening mee moet houden, ik hoef er mezelf niet nog een paar extra bij aan te praten.

Dat ik met mijn ietwat uit de hand gelopen hobby  projectjes nooit een geweldig patent zal ontdekken, rijk zal worden of bekend is mij allang duidelijk, daar gaat het ook niet om.

Maar het is wel geweldig om het gezicht van iemand te zien als je ze iets geeft wat zij als onmogelijkheid of grapje zagen.

Dat is iets wat niet in geld of wat dan ook uit te drukken is, en daarom doe ik dat.

Dus waarom? Waarom niet!

Je leeft maar een keer, en al dat serieuze geneuzel is wel prima, maar je moet er ook wat tegenaan gooien om de balans goed te houden. Hoe korter je leven, hoe meer je er uit moet halen, en niemand weet wanneer dat einde is. De zekerheid dat je 100 wordt heb je niet, dus ik neem het zekere voor het onzekere en ga er volop tegenaan, dus ook daarom!