Maar doe je dan niet teveel? (after the burn out)
Het is een vraag die me wel eens vaker gesteld wordt, door meerdere mensen de laatste tijd.
Die je niet te veel nu? Pas je wel een beetje op?
Natuurlijk, ik doe best veel, maar ik doe het wel heel anders dan ik het altijd deed. Ik heb mijn les op dat punt geleerd, het heeft maar 38 jaar geduurd, maar dan heb je ook wat.
Dat zowel je geest als je lichaam ineens gezamenlijk zeggen: ik kan niet meer.
Ik heb daar genoeg over geschreven, maar wellicht komt er straks nog een beetje bij hoor.
In elk geval ben ik al weer een paar maand bezig met de dingen die ik altijd al deed. Alleen dan op een andere manier. Ik heb wel vaker gezegd: er is eigenlijk niet veel veranderd behalve de bewustwording. Is een beetje een halve waarheid hoor, maar daar straks meer over.
Ik werk weer mijn normale uren, op een veel ritme vriendelijker rooster. Dat is al punt 1, geen 8 maar 4 nachtdiensten in de maand en geloof me, dat maakt een wereld van verschil! Verder zijn er minder ritme wisselingen en is het een constanter rooster. Ik werk wellicht meer dagen, maar ik heb ook veel kortere diensten er tussen zitten, waardoor ik effectief gezien veel meer nuttige vrije tijd overhoud om te besteden.
En ik moet zeggen, dat bevalt goed! Ik kan ineens dingen ondernemen die ik nooit verwacht had te kunnen doen naast mijn werk. Een heel groot compliment naar mijn leidinggevende die dit rooster gemaakt heeft.
Dus ik werk weer, eigenlijk ben ik daar nooit mee gestopt. Nou is werk niet het belangrijkste in mijn leven, maar het is wel een leuk iets.Ja ik vind het werken bij de pomp leuk, daarom doe ik het ook al bijna 20 jaar. Ik heb er goed, hard en lang over nagedacht maar deze baan is mij op mijn lijf geschreven. En daarom doe ik het ook.
Maar ik doe veel meer. Is dat niet iets wat mensen na een burn out vaak doen? Van alles maar oppakken om hun leven meer inhoud te geven? Ikzelf zie het anders, ik pak van alles op om de inhoud van mezelf meer ruimte te geven.
Daarnaast ben je nooit "echt genezen" van je burn out, je draagt het altijd mee. Ik merk aan mezelf dat er altijd momenten zijn dat mijn hoofd weer in herinneringen valt, dat ik stil sta bij alles. Dat zijn geen fijne momenten, en daar is geen oplossing voor. Dat moet slijten, maar helemaal slijten zal het nooit.
Of zoals een van de hulpverleners eens zei: Jij kan supergoed analyseren, relativeren en zonder oordeel naar dingen kijken en accepteren wat het is. Dat is een hele grote gave en jij doet het ook nog eens heel snel en oordeelt niet, zelf heb je het wellicht niet eens door. Maar het is ook een grote valkuil want wat als iemand jou dan beoordeeld en vertelt hoe je moet denken? Je bent een beetje te open minded. En dat kan heel snel tegen je werken als je daar geen grenzen aan weet te stellen. Sommige dingen kun je nou eenmaal niet relativeren want sommige dingen kloppen gewoon niet en daar komt jou gevoel in de knoop.
En tsja, die momenten komen meerdere keren poer dag langs.Niet fijn, maar ik schiet niet door in depressie, ik wordt gewoon verdrietig, en dat mag ik best zijn van mezelf.
En ik ben dol op vrije tijd. Dan kan ik hobbyen, en wat is er leuker dan je hobby een stapje serieuzer te maken?
Ik mag graag bezig zijn, en ik ben gevraagd ondersteunende activiteiten voor een bedrijf te doen. Een bedrijf dat ik een warm hart toedraag met mensen die ik mag en goed mee kan lachen. Het zijn leuke dingen, dus ik wilde dat gewoon als hobby doen.
Maar daar gingen ze niet mee akkoord, ik mocht er best wat mee opschieten.
En zo ben je dan ineens op bezoek bij een vriendin die boekhouder is, maak een afspraak bij de kamer van koophandel en ben je "ondernemer". Het is een groot woord voor wat ik ga doen, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik er niet apetrots op ben!
Ik ben gevraagd om dingen te doen vanwege mijn kwaliteiten, ik mag het super graag doen en ik verdien er ook nog iets aan! Ja dat doet me goed want het is een mooie balans tussen wat ik kan en wil, en wat ik doe.
En nee dat betekend niet dat ik 9 dagen in de week 12 uur ga werken, die tijd is geweest. Ik hou het netjes, want ik mag ook erg graag mijn rust nemen.
Nu, totaal andere wereld. Ik hield al van rust, nu kan ik ook nog rusten ook!
Ik hou best wel van uitslapen als het uitkomt. Het komt niet vaak uit, dus die keren dat het kan geniet ik er van. Waar ik normaal om zes uur of eerder wakker was op vrije dagen, blijf ik schaamteloos tot tien uur liggen soms. En tegen twaalf uur maak ik onderdeel uit van de wereld (of niet als ik dat verkies).
Niks doen is namelijk nooit niks doen. Die denkwijze heb ik nu geaccepteerd. Ik geef mijn lijf en geest rust en dat hebben ze ook nodig. Niemand kan altijd maar op 200% draaien, ook ik niet.
Ik heb laatst een Xbox One gekocht, jawel als bijna 40er. En ik vindt het best leuk om op de bank te zitten en me uit te leven met een game waarbij ik complexe problemen moet oplossen of een leuke verhaallijn volg.Ik hou van de grafische vormgeving er van, en ik kom prima tot rust. Dus volledig niet nutteloos.
Ik mag erg graag met dieren bezig zijn, van kinds af aan al. Dus de katten mag ik graag verwennen. Wandelen en spelen met Pasja (hond van een collega), of met Rex (hond van mn ouders) vind ik ook super.
En natuurlijk het oom zijn. Ik heb gewoon wat met kinderen, ik ben dol op kinderlogica (want daar kan je veel van leren), en ik vindt het erg fijn om ze bezig te zien. Natuurlijk, ze zijn niet altijd even makkelijk, maar dat hoeft ook niet. En soms doet het mijn "vaderhart" ook wel pijn, wetende dat ikzelf nooit kinderen zal hebben. Maar toch, oom zijn is een mooie tweede.
Ja ik pas op mezelf, en ik doe precies genoeg, ik balanceer, ik neem rust, ik geniet van de rust en ik doe wat ik leuk vind. Op mijn manier.
Is er wel ruimte voor mijzelf in dit plaatje vroeg iemand me. Dit plaatje is mij, dus alle ruimte is mij.
En ja, niet iedere dag is makkelijk, of zal dat ooit gaan worden, en ik ga je echt niet vertellen dat ik een volledig ander mens geworden ben of zo.
Ik ben gewoon nog steeds mezelf zoals ik altijd was, ik realiseer me nu alleen een stuk beter wie dat is,
Die je niet te veel nu? Pas je wel een beetje op?
Natuurlijk, ik doe best veel, maar ik doe het wel heel anders dan ik het altijd deed. Ik heb mijn les op dat punt geleerd, het heeft maar 38 jaar geduurd, maar dan heb je ook wat.
After the burn out
Het is een raar scheidsvlak, daar waar depressie, burn out, en dingen die je simpelweg niet zag aankomen bij elkaar komen en je compleet omver blazen.Dat zowel je geest als je lichaam ineens gezamenlijk zeggen: ik kan niet meer.
Ik heb daar genoeg over geschreven, maar wellicht komt er straks nog een beetje bij hoor.
In elk geval ben ik al weer een paar maand bezig met de dingen die ik altijd al deed. Alleen dan op een andere manier. Ik heb wel vaker gezegd: er is eigenlijk niet veel veranderd behalve de bewustwording. Is een beetje een halve waarheid hoor, maar daar straks meer over.
Ik werk weer mijn normale uren, op een veel ritme vriendelijker rooster. Dat is al punt 1, geen 8 maar 4 nachtdiensten in de maand en geloof me, dat maakt een wereld van verschil! Verder zijn er minder ritme wisselingen en is het een constanter rooster. Ik werk wellicht meer dagen, maar ik heb ook veel kortere diensten er tussen zitten, waardoor ik effectief gezien veel meer nuttige vrije tijd overhoud om te besteden.
En ik moet zeggen, dat bevalt goed! Ik kan ineens dingen ondernemen die ik nooit verwacht had te kunnen doen naast mijn werk. Een heel groot compliment naar mijn leidinggevende die dit rooster gemaakt heeft.
Dus ik werk weer, eigenlijk ben ik daar nooit mee gestopt. Nou is werk niet het belangrijkste in mijn leven, maar het is wel een leuk iets.Ja ik vind het werken bij de pomp leuk, daarom doe ik het ook al bijna 20 jaar. Ik heb er goed, hard en lang over nagedacht maar deze baan is mij op mijn lijf geschreven. En daarom doe ik het ook.
Maar ik doe veel meer. Is dat niet iets wat mensen na een burn out vaak doen? Van alles maar oppakken om hun leven meer inhoud te geven? Ikzelf zie het anders, ik pak van alles op om de inhoud van mezelf meer ruimte te geven.
Daarnaast ben je nooit "echt genezen" van je burn out, je draagt het altijd mee. Ik merk aan mezelf dat er altijd momenten zijn dat mijn hoofd weer in herinneringen valt, dat ik stil sta bij alles. Dat zijn geen fijne momenten, en daar is geen oplossing voor. Dat moet slijten, maar helemaal slijten zal het nooit.
Of zoals een van de hulpverleners eens zei: Jij kan supergoed analyseren, relativeren en zonder oordeel naar dingen kijken en accepteren wat het is. Dat is een hele grote gave en jij doet het ook nog eens heel snel en oordeelt niet, zelf heb je het wellicht niet eens door. Maar het is ook een grote valkuil want wat als iemand jou dan beoordeeld en vertelt hoe je moet denken? Je bent een beetje te open minded. En dat kan heel snel tegen je werken als je daar geen grenzen aan weet te stellen. Sommige dingen kun je nou eenmaal niet relativeren want sommige dingen kloppen gewoon niet en daar komt jou gevoel in de knoop.
En tsja, die momenten komen meerdere keren poer dag langs.Niet fijn, maar ik schiet niet door in depressie, ik wordt gewoon verdrietig, en dat mag ik best zijn van mezelf.
Balans
Maar er is nu ook veel meer balans in mijn leven en dat doet me goed. Ik heb zelden balans gekend, er was altijd wel iets. Nu heb ik mijn lichaam beter onder controle en weet ik wanneer ik wat moet doen als het even minder gaat. Ik heb werk mentaal afgebakend, de scheiding werk en vrije tijd.En ik ben dol op vrije tijd. Dan kan ik hobbyen, en wat is er leuker dan je hobby een stapje serieuzer te maken?
Ik mag graag bezig zijn, en ik ben gevraagd ondersteunende activiteiten voor een bedrijf te doen. Een bedrijf dat ik een warm hart toedraag met mensen die ik mag en goed mee kan lachen. Het zijn leuke dingen, dus ik wilde dat gewoon als hobby doen.
Maar daar gingen ze niet mee akkoord, ik mocht er best wat mee opschieten.
En zo ben je dan ineens op bezoek bij een vriendin die boekhouder is, maak een afspraak bij de kamer van koophandel en ben je "ondernemer". Het is een groot woord voor wat ik ga doen, maar ik zou liegen als ik zeg dat ik er niet apetrots op ben!
Ik ben gevraagd om dingen te doen vanwege mijn kwaliteiten, ik mag het super graag doen en ik verdien er ook nog iets aan! Ja dat doet me goed want het is een mooie balans tussen wat ik kan en wil, en wat ik doe.
En nee dat betekend niet dat ik 9 dagen in de week 12 uur ga werken, die tijd is geweest. Ik hou het netjes, want ik mag ook erg graag mijn rust nemen.
Rust
Vroeger was dat een raar woord, wat ik in mijn alleentje ook niet echt goed kon. Rust. Ik dwaalde af, voelde me leeg en nutteloos want "ik deed niks".Nu, totaal andere wereld. Ik hield al van rust, nu kan ik ook nog rusten ook!
Ik hou best wel van uitslapen als het uitkomt. Het komt niet vaak uit, dus die keren dat het kan geniet ik er van. Waar ik normaal om zes uur of eerder wakker was op vrije dagen, blijf ik schaamteloos tot tien uur liggen soms. En tegen twaalf uur maak ik onderdeel uit van de wereld (of niet als ik dat verkies).
Niks doen is namelijk nooit niks doen. Die denkwijze heb ik nu geaccepteerd. Ik geef mijn lijf en geest rust en dat hebben ze ook nodig. Niemand kan altijd maar op 200% draaien, ook ik niet.
Ik heb laatst een Xbox One gekocht, jawel als bijna 40er. En ik vindt het best leuk om op de bank te zitten en me uit te leven met een game waarbij ik complexe problemen moet oplossen of een leuke verhaallijn volg.Ik hou van de grafische vormgeving er van, en ik kom prima tot rust. Dus volledig niet nutteloos.
Ik mag erg graag met dieren bezig zijn, van kinds af aan al. Dus de katten mag ik graag verwennen. Wandelen en spelen met Pasja (hond van een collega), of met Rex (hond van mn ouders) vind ik ook super.
En natuurlijk het oom zijn. Ik heb gewoon wat met kinderen, ik ben dol op kinderlogica (want daar kan je veel van leren), en ik vindt het erg fijn om ze bezig te zien. Natuurlijk, ze zijn niet altijd even makkelijk, maar dat hoeft ook niet. En soms doet het mijn "vaderhart" ook wel pijn, wetende dat ikzelf nooit kinderen zal hebben. Maar toch, oom zijn is een mooie tweede.
Doe je niet teveel?
Dus ik leef nu met een agenda, want bijna elke dag is wel gevuld, ik ben ZZPer naast mijn werk straks, ik ga als het weer weer beter is ook meer doen op het scouting eiland......en dan vragen er mensen: doe je niet teveel? Pas je wel op jezelf?Ja ik pas op mezelf, en ik doe precies genoeg, ik balanceer, ik neem rust, ik geniet van de rust en ik doe wat ik leuk vind. Op mijn manier.
Is er wel ruimte voor mijzelf in dit plaatje vroeg iemand me. Dit plaatje is mij, dus alle ruimte is mij.
En ja, niet iedere dag is makkelijk, of zal dat ooit gaan worden, en ik ga je echt niet vertellen dat ik een volledig ander mens geworden ben of zo.
Ik ben gewoon nog steeds mezelf zoals ik altijd was, ik realiseer me nu alleen een stuk beter wie dat is,
Reacties
Een reactie posten