Terughalen naar het begin

Mijn geheugen is goed, tenminste op bepaalde dingern. Gesprekken en gebeurtenissen zijn geen probleem.........maar waar stond ikzelf nog maar weer?
Ergens tussen alle bedrijven in ben ik zo bezig geweest met alles behalve ikzelf. Een nare gewoonte die ik nogal vaak heb, mezelf even wegcijferen.
In 2009 nam alles een rare onverwachte draai, de kleine pijntjes bleken toch wat meer te zijn en ik bleek ziek te zijn en niet meer volledig te kunnen genezen. Klinkt erger dan het is want ik voel me nog steeds lichamelijk super. Er is alleen wel het nodige aan mij gesleuteld.
In 2010 kon ik door toedoen van mijn aandoening mijn grootste hobby en passie genaamd scouting niet meer doe , en na 5,5 jaar moest ik stoppen als explorerbegeleiding. Kort daarop ging ik de ziektewet in, dat zou 14 maanden duren. 14 maanden ziek thuis veranderd je meer dan je wil toegeven. Je komt minder buiten, minder onder de mensen en dat maakt je eigenlijk ook geen reet meer uit. Je leert op jezelf zijn, want je wilt anderen niet lastig vallen.
In 2010 kwam operatie nummer 1, december 2010, ik meende de 12e. Daarna zou niks meer hetzelfde zijn. Ik zou en tijdelijk stoma krijgen, wat later toch permanent werdt, maar was in elk geval van de pijn en lamlendigheid af.
2011 begon ik weer met werken, in februari op boventallige basis, maar twee week later alweer volledig. Ik had wat in te halen vond ikzelf. Eind 2011 weer onder het mes voor een tweeede grote ingreep. Stoma permanent maken, nooit meer een weg terug. Ik had me er al lang bij neergelegd en vond het prima. Nu ook nog.
2012 was het jaar van heel veel werken. Ik kreeg (tijdelijk bleek) een eigen tankstation te runnen en heb 1,5 jaar lang 60 - 80 uur per week gewerkt. Geen dag ziek. Altijd volle bak. Ik vond dat ik mezelf moest bewijzen, maar had geen idee hoe dat anders te doen dan aktijd maar bezig zijn voor iets anders dan ikzelf, in dit geval mijn werk.
2013 stond in het teken van er altijd zijn voor iemand en door moeilijke periodes trekken, iets opbouwen en delen. Ik heb toen meer gegeven dan ik ooit dacht te kunnen geven en heb letterlijk mezelf aan een ander gegeven, het grootste gedeelte van 2014 ook........een droom najagen die me dan weer werd afgenomen en dan was het weer volle bak.......en dan werd je weer afgestoten. Totdat jezelf denkt......iedereen heeft gelijk......en ik was de dommerik die het ook maar liet gebeuren. Meerdere keren.
En nu is het 2015 en denk ik........dat waren 6 hele snelle jaren die een mega achtbaanrit waren. Ik heb ondertussen te horen gekregen dat de grootste medische klappers nog moeten komen, maar dat kan nog wel even duren. Hoe dan ook is mijn plan om nog steeds honderd te worden.
Alleen......hoe moet ik die tijd invullen? Misschien deze keer wel eens voor mezelf kiezen en tegelijk wat meer in de maatschappij staan? Hoe doe ik zoiets? Is 2015 een jaar van ommekeer? Of maak ik straks gewoon weer dezelfde fouten die ik blijkbaar altijd maak......
Tips zijn welkom