Kwijt

Iedereen is wel eens wat kwijt, van belangrijke dingen tot kleine dingetjes. Niks mis mee, is menselijk. Ik ben iets wat kwijt waar ik wel een beetje van schrik, een stuk geheugen van geschat een uur of meer.

Over de kop gegaan met de fiets op een weg waar onderhoud aan was, maar dit was niet duidelijk aangegeven. Gevolgen een hele grote boem in een bult zand en stenen.

Ik heb wel vaker een klap meegemaakt (iedere mountainbike toch in de bergen was ik de pineut), maar deze was echt goed mis.

Enige wat ik weet is dat ik mezelf terug vond naast mijn fiets, onder het bloed. Tas open, sleutelbos weg, allemaal dingen mistten en ik had geen flauw idee wat er gebeurd is.

Ben ik zelf aan de wandel geweest? Is dr iemand met mijn spulletjes vandoor gegaan? Is er nog wat gebeurd? Allemaal vragen waar ik, nog iemand anders geen antwoord op heeft. Raam portiekdeur en voordeur ingegooid maar niemand naar binnen geweest....kan ik dat zelf gedaan hebben en niet weten? De politie denkt van wel....ik van niet, immers als ik dat al doe ga ik wel via de achterkant van t huis.....

Ja ik had wat gedronken, maar volgens de vriend waar ik bij was was ik niet smoorbezopen, ik had juist gezegd dat ik weg ging want "het was mooi genoeg geweest, morgen een vrije dag en ik wil daar zonder koppijn van genieten"... Na de klap was ik volledig van de wereld, alsof het alles twintig keer versterkte.... ik snap er niks van.

Volgens de dokter kan het allemaal terugkomen, maar het hoeft niet, kan nog wel even duren voor de gaten opgevuld worden. Een lichte hersenschudding was het resultaat, ik had nog geluk gehad want het was een beste klap geweest. Mijn reacties (pupilreflex ofzo) waren echter niet zorgelijk en aangezien ik al 10 uur na het gebeuren bij dr was en er geen hele rare dingen n de klap gebeurd waren ging ze er van uit dat het een lichte hersenschudding was. Een paar dagen tot een week en dan zou ik in theorie weer helemaal in orde zijn. Rustig aan doen en me niet te druk maken over het missende geheugen.

Nu 2 dagen bedrust verder en ik voel me weer wat meer mens, sta wat vaster op de benen en de koppijn is een stuk minder, de wond voel ik nog wel.

Maar nog steeds die ene vraag: wat is er nou écht gebeurd?

Op zich is geheugenverlies niks nieuws voor me, ik ben na mijn eerste operatie een dag kwijt en van mijn tweede operatie een halve dag, en die komen ook niet meer terug ook, dat weet ik nu wel zeker. Alleen daar lag ik in een ziekenhuisbed....dit is anders.

Het menselijk brein is een raar ding, en heel makkelijk voor de gek te houden. We betalen er soms zelfs voor om het voor de gek te laten houden en vinden het mooi, denk aan illusionisten.

Maar op het moment dat het brein jezelf voor de gek aan het houden is zonder dat je er om vraagt is het heel wat anders.

Ik neem nog een paar dagen rust en probeer er niet teveel over na te denken.....denk ik....