Mijn eerste keer! (sporten met een stoma)

Soms moet je niet te lang nadenken over een ingeving, soms moet je het gewoon doen.

Met dat in mijn hoofd ben ik vanmiddag de sportschool ingestapt waar ik 3 jaar geleden voor het laatst gesport heb, zeg maar voor de medische ellende begon.

Aangezien de medische ellende nu geëindigd is, ben ik bezig om mijn oude leventje weer op te pakken, alleen dan de verbeterde versie (want er moet natuurlijk wel een stijgende lijn in te vinden zijn ;-) ).

Het spookte al een tijdje rond in mijn hoofd dat ik gewoon meer moest bewegen, en daar ook tijd voor moest maken. Het is zo makkelijk de gigantische drukte van de laatste tijd de schuld te geven.....onregelmatig werken, soms tot wel 16 uur op een dag, geen tijd voor fatsoenlijk eten, alles voorrang geven behalve je eigen lichaam of gezondheid (erg slim als je koud een half jaar het ziekenhuis uit bent).

Geen wonder dat de kilo's dr bij op vlogen en de conditie met sprongen de verkeerde kant op ging. Niet verstoppen achter een drukke baan of een stoma waarvan je nog niet weet hoe het sporten er mee gaat....zo lang je niet sport zal je dat ook nooit te weten komen.

Dus daar zit je dan bij de sportschool.

Alles ultra modern van binnen, aardige mensen, en ik bleek nog in hun bestand te zitten dus geen inschrijfgeld en een leuke aanbieding als terugkerend lid. Dat kon minder.

Gelijk bezig gegaan met sporten, want geen half werk op dit moment.

Eerste obstakel: De kleedkamer. Ik had er eerlijk gezegd helemaal niet bij stil gestaan dat ik een stoma heb, want voor mij hoort dat net zo bij mijn lijf als mn neus of mn linkerarm. Maar even een bitchslap to reality als er een paar mensen even raar kijken, maar niks afwijzends ofzo, waarschijnlijk zien ze t minder vaak als ik.

Tweede obstakel: Mijn conditie. Na 3 jaar nauwelijks wat aan sport te hebben gedaan (paar keer op de crosstrainer maar dat mag geen naam hebben) ben ik wel benieuwd waar ik sta. Ik besluit niet volledig Gun Ho te gaan op de apparatuur. Vanavond nog een nachtdienst dus ik moet wel aanspreekbaar blijven.

Met mezelf de afspraak gemaakt om de eerste weken alleen maar cardio te gaan doen, geen krachttrainig aangezien ik geen breukgordel heb én geen maat kan houden.

10 minuten infietsen op de hometrainer op gemiddelde intensiteit, dan 30 minuten interval op de loopband (2 minuten 7,8 km/u, 2 minuten 8,7 km/u, 2 minuten 9,2 km/u en 1 minuut 10,5 km/u om daarna 3 minuten 5,8 km/u te wandelen, alles op een hellingshoek van 1% en dat 3 X ). Dan merk je wel even dat de boel absoluut niet meer is wat het ooit geweest is. Maar de dood of de gladiolen, dus doorbijten. Daarna 10 minuten crosstrainer en toen stonden mn spieren (en longen) goed in de fik..... maar was ik wel trots op mezelf.

Derde obstakel: afdouchen. Kleedkamer was rustig, ik besloot gewoon zonder poging tot verbergen van de stomazak te gaan douchen. Zien wat er gebeurd. Weinig dus, paar blikken maar waarschijnlijk durfde niemand wat te zeggen....ook goed. Stapje dr bij op doen en nog even 2x 10 minuten sauna meepakken (betaal dr toch voor). Halverwege de eerste 10 minuten dacht ik ineen:”zal de stomaplak de hitte wel kunnen hebben? Lost de lijm niet op?”. Kortweg: nee dus. Ikke blij.

Een paar blikken later was ik afgedouched van de sauna en in de kleren. Op weg naar huis. Alles viel me mee, nu de lijn vasthouden!